Forum Twórców - Leandor

Z ilości krain ja to widzę tak:
1. W stanie wojny, wszystkie krainy rywalizujące z sobą
2. Jedne Państwo złe, bardzo złe NPC, kierowane przez wyznaczonych ludzi
3. Neutral, każdy jak chce to prowadzi wojne, bawi się itd.
4. Sanktuarium - pokój i równowaga przestrzegana

Klimat:
-Jeden wielki mix wszystkiego. Bogowie biorą udział w grze, można ich prosić o pomoc i dostać błogosławieństwo/wsparcie, na upartego czasem może się pokazać Awatar takiego boga.
-Fabułę bym zaczął od jakiejś Zarazy, która skądś się wydziela albo ktoś ją podrzuca.

Rasy:
-Ludzie
-Orkowie
-Krasnoludy
-Elfy
-Jaszczuroczłeki
-Wilkołaki | Wampiry (<Naturalni wrogowie, tylko dla upoważnionych osób)
-Nieumarły (<Właściwie przesrane prawie u każdego, tylko dla upoważnionych osób - idee rozpisze w innym temacie)
-Gnom | Goblin (<Naturalni wrogowie)

Klasy:
+Wojownik:
-Łowca
-Łucznik
-Berserk
+Paladyn:
-Obrońca
-Fanatyk
-Święty
+Mag:
-Elementalista
-Iluzjonista
-Nekromanta
+Złodziej:
-Kieszonkowiec
-Oszukaniec
-Włamywacz
+Rzemieślnik:
-
-
-
+Artysta
-Bard
-Tancerz
-Malarz


Mniej więcej jakoś to wszystko poupychałem

Ostatnio edytowany przez Nrev (2009-09-12 19:09:18)

@N-Ash
Też nie chciałbym krępować postaci sznurem, możemy zrobić jakiś Power-Gaming, co nam szkodzi? 5 NPC na raz? Będzie zabawniej, lekkie ograniczania będziemy mogli wprowadzić w PvP, ale niech też jeden się obije o ścianę, przeleci 4m nad ziemią i niech się leje dalej.

Dobra.. widzę, że już mogę strzelić mały komentarz.

Odpowiedzcie sobie na pytanie czy lecimy schematem, czy tworzymy coś zupełnie innego? Chodzi mi tu głownie o 3 krainy. Strasznie oklepane W szczególności 2 się sprzymierzają, a jedna broni. Można by pomyśleć nad czymś innym. Ja osobiście zastanawiałam się nad zaczerpnięciem z Keralinu (chyba dobrze pamiętam nazwę), gdzie świat był podzielony na naziemny (w tym jakieś stepy, lasy, góry - zamiast miast) i podziemny, gdzie mieszkały złe, mhoczne i w ogóle niedobre drowiki, które knuły jak przejąć naziemny biznes.

Jeszcze jedna rzecz, o której trzeba pamiętać, że jeśli gra ma mieć więcej niż 1 erę to trzeba zacząć od czegoś małego i era po erze rozwijać świat i dążyć np do jednej wielkiej rozróby. Zwykle też grę się zaczyna "spokojnie", od jakiegoś wydarzenia, choćby intrygującej plotki, a dopiero potem wojna, zaraza i tym podobne.

Nie warto wykorzystywać wszystkich pomysłów na raz... spokojnie - jak dobrze się to wszystko rozegra to zdążymy i z tym i z tamtym

Dalej...

Podoba mi się pomysł z zaczęciem od zarazy Było by to świeże i intrygujące. Można by to trochę zmodyfikować... Powiedzmy, że drowiki zatruły by wodę i już mamy zarzewie wojny (która wybuchła by pod koniec ery, bo zazwyczaj kończą się one jakimś "wykrzyknikiem"), albo zacząć od wręcz masowych mordów i polowań na wampiry i wilkołaki (które juz same ze sobą toczą odwieczne wojny) i kierować fabułę na wypowiedzienie wojny ludzie vs "mroki" (wampiry i wilkołaki się jednoczą plus zbierają popleczników to tu to tam, bo nikt nie powiedział, że pasjonujące są wojny między państwami, kiedy dla odmiany można zrobić wewnętrzną). Co erę można by się posuwać o krok dalej, podzielić to na jakieś poziomy i w końcu dojść za 3-4 razem do punktu kulminacyjnego, albo cały pomysł strzelić w jednej erze, ale fajnie było by wiedzieć co będzie dalej

Zbliżając się ku końcowi.. brutalność, realizm - tak, epicyzm nie. Już wyjaśniam dlaczego na innych grach tego się unika. Rozwiązanie jest banalne - epicyzm szybko wyrywa się spoza kontroli. Po karczmie latają cuda nie wida, jeden gracz wybija 10 innych (najlepiej jednym cięciem) etc. Choć... można by zrobić jakiś dział, krainę, spelunę czy cokolwiek podobnego, gdzie granice realizmu z epicyzmem będą zatarte, ale zwykle wystarczają raz na jakiś czas brutalne sesje w tym klimacie, aby gracze byli zadowoleni, a z drugiej strony nie bali się, że wpadnie do karczmy jakiś drab, podejdzie do niego i bez ostrzeżenia wsadzi mu nóż w plecy. Pamiętajcie, że gracze przywiązują się do swoich postaci!

I na koniec rasy - drobniutka sugestia po latach grania. Fajnie było by wywarzyć rasy złe i dobre oraz dać takie, które ładnie będą się komponowały w jedno. Unikać zwierzyńca i nawet te tz prestiżowe dobrze przemyśleć. Ok, można by ładnie wlepić wątek walk wampirów vs wilkołaków, ale gnomów nie widzę. Ludzie nie umieją ich odgrywać.. potem lata Ci mała inteligentna wsza Ale npc?
A! I pamiętajcie, że nie ze wszystkimi rasami musimy wystartować na początek Zawsze można odkryć np Jaszczury.. coś na zasadzie, że z jakiegoś powodu wylazły z bagien i mamy coś w zanadrzu na następną erę.
Po prostu przypomnijcie sobie inne gry, jakie rasy sie podobały, jakie miały wzięcie i jakie - co najważniejsze - umiały być odgrywane.


Uf.. ale się rozpisałam. Wiem wiem - tylko marudzę ;P

Lekki epicyzm może? Nie mówię o wyrywaniu głów, ale ustalmy tak, ludzie którzy będą grali są niezwykli w swoim fachu, nie jakiś zwykł człowiek/wieśniak/farmer, samo to że on gra i jest Wojownikiem to daje mu wyższość nad zwykłym plebsem (NPC), hm? Ale jeżeli mamy dwóch graczy to są oni sobie równi, ale mogą walczyć trochę w bardziej efektywnym stylu, większa prędkość/odporność/czary/siła itd. Żeby nam człowiek po jednym ciosie w splot się nie załamał.. albo po tym jak dostanie kulą ognia? Realizm wymaga na ból, który nie pozwoli mu się ruszać z miejsca - to znaczy, że jak Mag kogoś walnie to już 100% po nim? Co zrobić? Wywalić Magów i wszystko spokrewnione? Nie - dać trochę luzu z realizmem, jak ktoś dostanie z kuli w łape, niech już nie używa tej ręki albo używa jej mniej. <Trochę zakręciłem z tym

2 rasy na początek - Dobre/Złe, ok

Jeżeli nie chcemy kopiować to jesteśmy udupieni, bo wszystko już kiedyś było. Zacznijmy od Drowów schowanych pod ziemią, którzy zaczynają rozsyłać zarazę, aby zawładnąć "światem słońca", wątek poboczny może być związany z Wojną Wilkołaków i Wampirów, już mamy dwa rozwiązania dla graczy - wcielić się w łowcę, albo szukać lekarstwa na zarazę

Więc teraz nastała chwila grozy, czas na moje zdanie w tej kwestii.

Zacznę od epicyzmu, który - jak widzę - wywołał spore zamieszanie. Mam do Was jedno proste pytanie - jeśli ktoś przyjdzie z zamiarem grania prostego wieśniaka, który żyje poza miastem, nie wtrąca się w sprawy polityczne i nie posiada żadnych super mocy oraz wielkich umiejętności, czemu mamy mu tego zabraniać i narzucać posiadanie cudownej ach och postaci, która będzie zabijała 10 NPC w minutę?
Jestem na nie, jeśli chodzi o tonę artefaktów, super cudownie wielkie umiejętności i mega gigantyczne stwory, nie wiadomo jak silne. Fantasy nie oznacza "huzia na Józia, idziemy zabić zgraję behemothów i zabierzemy sobie magiczne trofea". Część użytkowników będzie chciała odgrywać normalne postacie, żyjące w mieście, zadowolone z tego - umożliwmy im to. Jeśli ktoś będzie chciał wyzwań, przygód - proszę bardzo, przecież im też nie zamkniemy drogi. Po to rozmawiamy tutaj, żeby obrać fabułę, która umożliwi każdemu wybranie takiej postawy, jaka będzie mu pasowała.

Przyznam szczerze, że moja wizja świata była niezbyt określona - zależało mi na utarczce dwóch grup społecznych lub nacji, stąd podoba mi się pomysł z zarazą, rozwijającą się przecież, która w końcu doprowadzi do sporów między krzywdzącymi a pokrzywdzonymi. Dlatego zostałabym w 1 Erze przy jednym państwie i ewentualnie jakieś pobliskiej wysepce czy dwóch, dla urozmaicenia rozgrywki - wiadomo, wyprawy, odkrycia, tam już nawet zgodzę się na jakiegoś potworka silniejszego, jeśli dostanę słuszne argumenty.
Stworzenie teraz jednego podzielonego lub będącego jednością państwa lub dwóch równorzędnych płaszczyzn da nam możliwości rozwoju na przyszłość, dlatego zostańmy przy tym.
Rasy? Podoba mi się, będzie pasowało idealnie do całości, w końcu rasa nie świadczy o tym, czym kto będzie się zajmował (wybór klas i podklas na pewno musi być w tym wypadku bogatszy, aby nie latały np. same elfy-łucznicy i ludzie-wojownicy), a zostawi to też otwartą furtkę na przyszłość.

Martwi mnie tylko Wasze podejście odnośnie wilkołaków i wampirów - jestem naprawdę na nie, jeśli chodzi o te rasy - ludzie nie mają doświadczenia w prowadzeniu takich postaci, stanowią ogromny problem i jak na moje oko to tylko MG mogą sobie na coś takiego pozwolić. Innymi słowy - won mi z tym, bo nie przekona mnie do tego nikt. Gdy uzgodnimy wspólnie szkic świata i sytuację początkową, proponuję podyskutować na temat ras, jakie mogą w takim świecie istnieć.

Mam nadzieję, że przynajmniej skrótowo ugryzłam każdy wątek. Jak nie - uzupełnię wypowiedź.

Wiesz co Moja Droga?

Pozwól na Wilkołaków i Wampiry, jeśli podoba Ci się wojna wewnątrz państwa W końcu MG mogą poprowadzić npc i fabułę przeciw graczą to raz, a dwa ludzie mają doświadczenie, które pewnie trzeba będzie umiejętnie ograniczyć, ale to się da zrobić. Mało tego od czegoś są rasy prestiżowe i zaufaj mi - tak samo jak Ci mówiłam, że 1-2 dobre, klimatyczne drowy urozmaicają grę połowie krainy, tak samo rola Wampira osadzona na odpowiednich barkach (nawet jeśli będzie to jedna jedyna ze względu choćby na ich rzadkość) może nieźle namieszać, nawet jeśli będzie to postać na odstrzał. Gracz będzie musiał się z tym pogodzić, albo inaczej... Będzie wiedzieć co go czeka i od jego inwencji będzie zależało czy przeżyje, czy nie.


EDIT

Nrev*, nie Narev xD

Soooorki!

A! Weźcie mnie nie wkurzajcie i nie zakładajcie, że drowy wytrujecie Niech gracze pokażą czego chcą i niech się wykażą. Może dojść do tego, że drowy opanują świat naziemny To mogło by być nawet ciekawsze, że choć raz to Ci źle choć przez erę górują.

To raz, a dwa - sugeruje nie całą wodę, a stopniowo zaczynając od jakiegoś źródełka, fontanny... a najlepiej dać drowikom trochę się pogimnastykować z tym, a nie kłaść im na talerzu rozwiązanie

Ostatnio edytowany przez Itrin (2009-09-13 17:35:44)

Zależy ILE osób będzie chciało być Drow-em, chyba że MG będą to prowadzić, a z tym przejęciem świata przez Mhrocznych trzeba poczekać na grupkę śmiałków, która zdobędzie się na podróż do podziemi - jeżeli dadzą radę to dobrze, a jak wszyscy polegną to źle xd